Kleje termoplastyczne

Kleje termoplastyczne bywają stosowane w postaci roztworów w rozpuszczalnikach organicznych lub w wodzie, w postaci dyspersji (przeważnie wodnych) lub w postaci błon i taśm klejących. Wymagania stawiane klejom, a co za tym idzie, wybór właściwego kleju zależy od tego, czy sklejane przedmioty są giętkie, elastyczne czy sztywne, nieprzenikliwe dla par i cieczy, czy porowate, a poza tym, czy sklejony przedmiot ma być odporny na niskie lub wysokie temperatury, na działanie wody itp.

Kleje z grupy termoplastycznych są mniej odporne na działanie ciepła niż kleje zaliczone do grupy utwardzalnych. Po wytypowaniu najodpowiedniejszego kleju przystępuje się do właściwego klejenia. Pierwszą czynnością, decydującą o jakości złącza klejowego, jest przygotowanie powierzchni elementów przeznaczonych do sklejania. Jest to zespół czynności, których celem jest dopasowanie do siebie łączonych powierzchni, usunięcie zanieczyszczeń (odtłuszczenie) i nadanie odpowiedniej szorstkości łączonym powierzchniom. Następnie powleka się przygotowane powierzchnie masą klejową. Wykonuje się tę czynność ręcznie (pędzlem lub przez zanurzenie), na powlekarce lub – metodą natryskową. Przed złączeniem powierzchni klejowych powleczonych klejem rozpuszczalnikowym warstwę klejową poddaje się podsuszeniu tzw. schnięciu otwartemu. Złączenie części powinno nastąpić, kiedy warstwa klejowa osiągnie największą przy- lepność. Elementów łączonych klejem nie zawierającym rozpuszczalnika, np. klejem karbinolowym nie poddaje się podsuszaniu, tylko składa się, dociska do siebie i w tym stanie pozostawia aż do całkowitego utwardzenia [2, 6],