W tej prostej i często stosowanej metodzie łączenia tworzyw termoplastycznych potrzebne jest również ciepło i ciśnienie jak w metodzie poprzedniej. Cechą charakterystyczną tego rodzaju zgrzewania jest to, że czynnikiem nagrzewającym łączone elementy jest ciepło wytwarzane przez tarcie. Do tego celu potrzebna jest tokarka. Jeżeli jeden z łączonych elementów za- ciśnie się w uchwycie samocentrującym i wprawi się go w ruch obrotowy, a drugi nieobracający się będzie dociskany za pomocą pokrętła (rys. 13), wówczas cała praca tarcia zmienia się na ciepło. Ponieważ obydwie części, które chcemy złączyć są złymi przewodnikami ciepła, wytworzone ciepło tarcia nie odpływa z miejsca powstawania, dzięki czemu materiał nagrzewa się w ciągu kilku sekund do temperatury plastyczności, często z widocznymi objawami rozpoczynającego się rozkładu materiał zaczyna dymić. Wtedy zatrzymuje się tokarkę, dociska łączone elementy za pomocą pokrętła i trzyma w tym stanie aż do ostygnięcia. Urządzenia unieruchamiającego element 2 n rysunku nie uwidoczniono. Po zdjęciu z tokarki wykonuje si jeden tylko zabieg wykańczający: usuwa się wylew występujący na całym obwodzie złącza, na skutek plastycznego płynięcia tworzywa.