Palniki do cięcia pod wodą zapala się pod wodą albo od zapalniczki zapalonej ponad powierzchnią wody (rozdz. XXI, rys. 16a, b), albo przy pomocy iskry elektrycznej powstającej pomiędzy palnikiem (rozdz. XXI, rys. 16c) a płytką mosiężną (rozdz. XXI, rys. 17). Po zapaleniu palnika, głowicę palnika przesuwa się aż do dotknięcia przecinanego przedmiotu i po rozgrzaniu powierzchni do odpowiedniej temperatury (co nurek widzi jako kolor pomarańczowy wody dokoła głowicy palnika) otwiera się zawór tlenu do cięcia. Cięcie pod wodą rozpoczyna się zawsze w pełnej blasze, dlatego na początku należy głowicę palnika nieco pochylić, a po przebiciu blachy przez strumień tlenu głowicę wyprostować i prowadzić prostopadle do przecinanej powierzchni.
Cięcie pod wodą jest możliwe we wszystkich pozycjach z wyjątkiem pozycji pułapowej, przy której płomień palnika jest zalewany wodą, cięcie nad głową jest możliwe tylko przy użyciu elektrod drążonych (patrz wyżej p. b). Dla cięcia pod wodą nie ustala się prędkości posuwu palnika, ponieważ zależy ona od całego szeregu warunków nie związanych z samą operacją cięcia (dostęp do miejsca pracy, pozycja przecinanych przedmiotów, stan powierzchni i inne). W czasie cięcia nurek musi zwracać specjalną uwagę, aby odcinane elementy nie spowodowały nieszczęśliwego wypadku (odpadnięcie odcinanego elementu na nogi, przechył wraka, przecięcie węży doprowadzających powietrze lub ich zaciśnięcie przez odcinane kawały stali itp.).