W styku doczołowym środnika występuje moment zginający M i siła poprzeczna T. Naprężenie od zginania oblicza się na krawędzi środnika, a naprężenie ścinające przenoszone tylko przez środnik jako równomiernie rozłożone. Połączenie pasa ze środnikiem. Pas belki zginane może być połączony ze środnikiem spoinami pachwinowymi lut czołowymi. Należy ustalić pole przekroju pasa Fp. moment statyczny łączonego do środnika przekroju S = Fpe.
Siła skupiona może pochodzić bądź z obciążenia ruchomego jak w belce podsuwnicowej lub moście kolejowym, bądź jako obciążenie stałe, o ile pas nie jest dodatkowo pod siłą usztywniony żebrami. Gdy w belce występuje tylko siła poprzeczna T, to w spoinach oblicza się naprężenie ścinające dla spoin pachwinowych Dla spoin pachwinowych przerywanych o długości odcinków l, odstępie między odcinkami b oraz rozstawie odcinków e = l + b, naprężenie wynosi Gdy w belce zginanej w badanym przekroju występuje siła poprzeczna T i moment zginający M jednocześnie, należy sprawdzić naprężenia zastępcze. Naprężenia ścinające oblicza się wg wzoru (14), a od zginania przy czym naprężenia składowe nie powinny przekraczać na-prężeń dopuszczalnych. W belce przenoszącej obciążenie skupione, działające na pa np. koło suwnicy lub mostownicy, należy obliczyć naprężeni w spoinach łączących pas ze środnikiem. Obciążenie skupione przenosi się na spoiny na pewnej długości z. Długość można określić w przybliżeniu z uproszczonego wzoru lub z uwzględnieniem sztywności pasa, nakładek i szyny Jp. Współczynnik a = 1 przyjmuje się dla spoin pachwinowych gdy krawędź środnika nie jest strugana i dokładnie dopasowana do płaszczyzny pasa. Przy krawędziach obrobionych i spoinach czołowych na K, przyjmuje się a = 0,4 Naprężenia zredukowane oblicza się z ogólnego wzoru gdzie: ox oblicza się ze wzoru (15a), a ze wzoru (17), t ze wzoru (14). Przy obliczaniu spoin w belce o przekroju złożonym z większej ilości elementów, należy ustalić momenty statyczne po-szczególnych części przekroju (rys. 19) W poszczególnych przekrojach spoin naprężenia oblicza się ze wzoru (14), przyjmując moment bezwładności całego przekroju Jx.