Połączenia doczołowe są wykonywane spoinami czołowymi, a naprężenia w spoinach oblicza się, jak dla pola przekroju w materiale. W połączeniu doczołowym, na które działa siła mimośrodowo, występują naprężenia z rozciągania i zginania (rys. 4). Wielkość naprężeń łącznych będzie różna na krawędzi przekroju i i 2 w zależności od stosunku oc do og Przy naprężeniach ściskających należy odpowiednio zmienić znaki naprężeń i uwzględnić współczynnik wyboczenia. O wartości maksymalnego naprężenia decydujące znaczenie ma usytuowanie przekroju poprzecznego elementu obciążonego w stosunku do kierunku działania siły P. W przekroju prostokątnym (rys. 6) rozkład naprężeń ścinających nie jest równomierny. Największe naprężenia ścinające występują w połowie wysokości przekroju W przekroju prostokątnym zginanym i ścinanym (rys. 7) sprawdza się oddzielnie naprężenia od zginania i ścinania. Ponieważ naprężenia te o maksymalnych wartościach występują w różnych punktach przekroju, naprężeń wypadkowych nie potrzeba sprawdzać. W przekroju dwuteowym zginanym i ścinanym (rys. 8), w pierwszej kolejności sprawdza się oddzielnie naprężenia od zginania i ścinania. W przekrojach dwuteowych i innych złożonych z pasów i środników, naprężenia ścinające przenosi głównie środnik o przekroju F Połączenie doczołowe blachy węzłowej (rys. 9) jest typowe w konstrukcjach kratowych spawanych. W celu obliczenia naprężeń należy ustalić wymiary spoiny łączącej blachę węzłową, jej wielkości statyczne oraz wielkość sił i miejsca ich przyłożenia, obciążających bezpośrednio blachę. Następnie należy ustalić mimośrody tych sił w stosunku do środka ciężkości spoiny i obliczyć siły osiowe, ścinające i momenty zginające gdzie: V – siła normalna ściskająca lub rozciągająca, H – siła ścinająca, M – moment zginający względem środka ciężkości spoiny.