W zależności od wzajemnego usytuowania łączonych części rozróżnia się trzy zasadnicze grupy połączeń: doczołowe, zakładkowe i krzyżowe (rys. 1). W połączeniach doczołowych łączone części leżą w jednej płaszczyźnie i załączone spoiną czołową. Połączenia zakładkowe, w których łączone części zachodzą na siebie na pewnej szerokości, są wykonywane spoinami pachwinowymi lub otworowymi. W połączeniach krzyżowych łączone części są ustawione względem siebie prosto-padle na przeponie poprzecznej i mogą być łączone spoinami pachwinowymi lub czołowymi. Odmianą połączenia krzyżowego jest złącze teowe.
Pod względem rozkładu naprężeń najkorzystniejsze jest złącze doczołowe, gdy siła działa prostopadle do osi spoiny (rys. 2). Rozkład naprężeń nie zależy od kształt spoiny, a jedynie od jej grubości. W połączeniu ze spoiną czołową z nadmiernie pogrubionym nadlewem następuje spiętrzenie naprężeń w miejscu zmiany grubości połączenia. Większe za-burzenia następują w połączeniu części różnych grubości przy przejściu z cieńszego elementu do grubszego. Nieco lepszy rozkład naprężeń uzyskuje się przy złagodzeniu przejścia. Współczynnik koncentracji naprężeń może osiągnąć wielkość rzędu 1,5.