Wytrzymałość konstrukcji spawanych gorącym gazem zależy od wytrzymałości spawanego materiału, od wytrzymałości stosowanych prętów spawalniczych, od typu spoiny, od starannej obróbki krawędzi i od kwalifikacji spawacza. Wykwalifikowany spawacz przy spawaniu winiduru nierzadko uzyskuje (na próbkach) wytrzymałość wynoszącą 80% spawanego materiału, a 80-4-90 przy spawaniu polietylenu. I Jednakże przy obliczaniu konstrukcji spawanych przyjmuje się dla winiduru tylko 50%, a dla polietylenu 80%. Przy projektowaniu konstrukcji spawanych z tworzyw sztucznych trzeba zawsze brać pod uwagę czy spawany aparat będzie stale, czy okresowo obciążony, oraz czy spoiny będą pracowały na ściskanie, czy na rozciąganie. Należy pamiętać, że spoina nakładana w strumieniu gorącego powietrza jest bardziej krucha (szczególnie w przypadku winiduru) niż materiał podstawowy, co należy zawsze uwzględniać przy projektowaniu, wprowadzając do obliczeń dodatkowy współczynnik bezpieczeństwa. Np. dla rurociągów winidurowych z rur bez szwu łączonych między sobą metodą spawania stosuje się współczynnik bezpieczeństwa 4, ale tylko dla średnic do 50 mm. Dla średnic większych współczynnik ten powinien mieć wartość jeszcze wyższą. Przy projektowaniu urządzeń pracujących stale pod ciśnieniem (np. rurociągi na wodę do picia) nie można brać za podstawę do obliczeń wytrzymałości doraźnej, podawanej zwykle w prospektach i w podręcznikach. Jako podstawę do obliczania urządzeń pracujących pod stałym obciążeniem przyjmuje się wartości wytrzymałości zmęczeniowej, która np. dla winiduru wynosi 1/3 wytrzymałości doraźnej